Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı | Kitap Yorumu

Yazar : J.K. Rowling

Tür : Fantastik, Macera

Baskı Türü : Karton Kapak

Sayfa Sayısı : 975

Çevirmen : Sevim Okyay - Kutlukhan Kutlu

Baskı : 29. Baskı / İlk baskı 2003

KONUSU:

Artık Voldemort resmen dönmüştür. Fakat Sihir Bakanlığı döndüğünü kabul etmeyip hiçbir önlem almıyorlardı. Üstüne üstlük Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi için okula yeni bir öğretmenin gelmesiyle her şey iyice karmaşık bir hal almaya başlamıştır.

Cidden bazı günler süpürgeme atlayıp buradan gidesim geliyor.

Zümrüdüanka Yoldaşlığı kitabı kalınlığı yüzünden serinin en fazla gözümü korkutan kitabıydı. Düşündüğümden kısa süre okuduğum için sevindim diyebilirim. Şu sıralar kitap okuma hızım yerle bir çünkü. Böyle bir durumda 975 sayfa kitap okumak için biraz çıldırmış olabilirim. 

Kitap gerçekten aşırı akıcı gidiyor. İtiraf etmem gerekirse bu denli akıcı olmasını beklemiyordum. Önceki kitaplar da öyle ama yani 975 sayfada akıcılık sağlamak her yazarın yapacağı bir şey değil. JK Rowling bu noktada gerçekten harika işler çıkarmış. Ateş Kadehi yorumumda her kitapta seriyi daha fazla sevdiğimi söylemiştim. Gerçekten her kitapta seriyi daha bir sever hale geldim. Gelelim bu kitapta asıl olarak neyi sevdiğime. Olaylar o kadar çoktu ki sıkılacak vakit bulamadım. En sevdiğim özelliği buydu. Ron, Hermione ve Neville'in yanına ek olarak bu kitapta Luna'yı da gördük. Ben filmlerde Luna'yı pek sevmiyordum fakat kitapta filmde görmediğimiz olaylarda görünce bütün o sevgisizlik gitti. Harry'e yeni bir arkadaş gelmesiyle birlikte kitaptaki sevginin daha bir derinleştiğini hissettim. Okurken en çok hoşuma giden şeylerden biri de bu oldu. 

Harry'ı itiraf etmem gerekirse bu kitapta biraz ergen gibi buldum. Sürekli bir triplerdeydi böyle ara ara bir sinir oldum kendisine ama sonra barıştık. Dumbledore ile Harry arasındaki sahneleri okumak bana ayrı bir zevk verdi. Çünkü konuşmayla birlikte bütün seri için kilit nokta olacak birçok bilgi öğrendik vee burada daha sayamadığım pek çok şey. 

Seriye başlayanların tam olarak iyi ki bu seriye başlamışım dediği kitap bana kalırsa bu kitap. Melez Prens ve Ölüm Yadigarları kitaplarını okusam dahi favorim olarak bu kalacak gibi hissediyorum. Henüz seriyi veya bu kitabı okumadıysanız tavsiyemdir. Son olarak beğendiğim birkaç alıntıyı bırakıyorum.

Hermione kasım kasım kasılarak, "D.O.'yu kabul edenler?" dedi, saymak için minderinin üstünde diz çökmüştür. "Çoğunluğu sağladık öneri kabul edilmiştir." Hepsinin imzasının bulunduğu parşömeni duvara iğneleri, üzerine de büyük harflerle yazdı: DUMBLEDORE' UN ORDUSU 

"Dumbledore, Voldemort hakkındaki o rüyaları artık görmemeni istiyor," dedi Hermione hemen. "Eh, onları görmüyorsun diye üzülmezsin herhalde, değil mi?" "Snape'le fazladan ders mi?" dedi Ron, afallamış halde. "Bana kalsa, kabus görürüm daha iyi." 

 "Yeterince cesaretin varsa, gözüne her şey mümkünmüş gibi görünmeye başlıyor." 

 "Ölümden kötü bir şey yoktur, Dumbledore!" diye hırladı Voldemort. "Tamamen haksızsın," dedi Dumbledore, Voldemort'a yaklaşmaya devam edip, sanki konuyu birer içki eşliğinde tartışıyorlarmış gibi tatlı tatlı konuşarak. Onun böyle savunmasız, kalkansız yürüdüğünü görünce Harry'nin içi korkuyla doluyordu; bağırıp onu durdurmak istiyordu, ama başsız muhafız onu duvara doğru yapıştırmış, arkasından kurtulma çabalarının hepsini engelliyordu. "Aslında, ölümden çok daha kötü şeyler olduğunu anlayamaman, senin en büyük zaafın olmuştur her zaman." 

"Umrunda, " dedi Dumbledore kılı kıpırdamamıştı. Harry'nin odasını yerle bir etmesini durdurmak için en küçük bir harekette bulunmamıştı. Yüzünün ifadesi sakin, adeta kayıtsızdı. " Öyle umurumda ki acısından kanaya kanaya ölecekmiş gibi hissediyorsun kendini. "