Paulo Coelho – Aldatmak | Kitap Yorumu + Alıntılar

Sevgi.. Öncelikle sevgi kelimesinin size neler çağrıştırdığını düşünmenizi istiyorum. Aileniz, mesleğiniz, çok sevdiğiniz eşiniz veya sevgiliniz ya da dinlemekten bir türlü bıkmadığınız bir şarkı, hayranı olduğunuz bir oyuncu ve başucu kitabınız mı? Hadi biraz daha basite inelim yediğiniz çikolata? Bunlar çoğumuzun sevgi deyince kafasında belirecek şeyler… Peki hayatımızda kötü giden şeyleri yoluna sokmak için sevgi ne kadar yeterli olur dersiniz? Bu sevgimizin boyutuna göre değişebilecek bir cevaba sahip bir soru aslında. Bütün bu söylediklerimden aslında varmak istediğim yer Linda’nın yaşamı. Linda kim mi? Aldatmak kitabının başrolü.. Şöyle bir yaşamına bakalım;

Linda’nın hayatında her şey deyimi yerindeyse kusursuz ilerlemekte. 

Harika bir işi, iyi bir kocası ve iki tane oğlu, herkesin yaşamak istediği bir evi  ve sahip olmak istediği bir mal varlığı var. 

Bizim için oldukça güzel bir hayat gibi gözükse de Linda için yeterli değil. 

Kendini oldukça hissiz ve robotlaşmış hisseden Linda hayatında heyecan aramaktadır. 

Uçurum olarak tabir ettiği yalnızlığından birinin onu kurtarmasını her söylediği  “iyiyim.” yalanına kimsenin kanmamasını sorgulamasını istemektedir.

Hatta kitapta şöyle bir serzenişi var :

"Herkesin hayatın bir döneminde kendini müthiş yalnız hissettiğini bilmemize rağmen, "Ben yalnızım, arkadaşa ihtiyacım var, herkesin masallardaki ejderhalar gibi hayalden ibaret sandığı ama öyle olmayan bu canavarı öldürmem gerekiyor," demek bizi küçük düşürür. Ben görkemli bir biçimde ortaya çıkıp bu canavarı alt edecek ve onu ilelebet uçurumun dibine yollayacak şövalyeyi bekliyorum; ama bir türlü gelmiyor. "

Syf 167

Linda’nın bu hissizlik hali onu aşırı derecede saçma düşüncelere itiyor. Bir gün röportaj yapmak için gittiği ve lisedeki aşkı olan Jacob König ile bir kaçamak yaşar. Bu onun için hissizliğin bitişi gibi görünür fakat her şey öyle sandığı kadar basit değildir. Başlarda kocasını aldattığı gerçeğiyle yüz yüze gelmese de daha sonra bütün düşünceler beynine üşüşür ve vicdan muhakemesi başlar. Kocasının hiç görmediği yanlarını gördükçe pişmanlık yakasına daha şiddetli yapışır ve kocasının ona olan sevgisini gördükçe her şeyi yoluna koyma isteği ile yanıp tutuşur.  Peki sevgi onu eski haline, mutlu günlerine döndürmeye yetecek mi yoksa aldatmaktan aldığı hazza kapılıp bu hataya devam mı edecek?

Bunun cevabını elbette ki ben biliyorum fakat sizler bunu okuyup öğrenmelisiniz. 

Aslında kitabı çok ama çok beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Bizim düşünce yapımıza oldukça ters şeyler konu alıyor çünkü. Açıkçası başlarda bırakmayı düşündüm sonra yazarın karakterlerin bilinçaltındaki düşüncelerini çok iyi yansıttığını düşündüğümden ötürü dişimi sıkıp bunları görmezden gelebilirim bence diyerek okumaya devam ettim. Yazar ile tanıştığım kitap aslında ALDATMAK . Yazarın yazım diline  söyleyecek kötü sözüm yok. Oldukça etkileyici ve sürükleyici bir kalemi var. Öyle cümleleri vardı ki cümle beni kitaba bağladı. Karakteri ve işlenen  konuyu pek sevmesem bile yazarın dili kesinlikle kitabı okumak için en büyük neden olabilir. Linda zaman zaman hepimizin aklından geçen pek çok şeyi düşünüyor. Hissizlik zaman zaman bizi de vuruyor, tabi biz gidip ay ben bunu aldatayım da aksiyon olsun demiyoruz :D Ufak değişiklikler arıyoruz hayatımızda en azından sabah kalktığımızda hayatımızı devam ettirmememiz için ufak bir sebep…

 

Sevgimizi sürekli aynı şeylere odaklamak mı yoruyor orası bilinmez ama arada yeni şeyler keşfedip tabi büyük boyutlu olmayacak şekilde, kendimize heyecan katmalı ve sevgimizi katlamalıyız. Üstelik savunma mekanizması olarak saklandığımız maskelere değil de gerçekten iyi ki dediğimiz karakterlerimize sıkı sıkı tutunmalıyız. Sevginizin katlanarak arttığı ve her gün yeni bir yaşam sebebi bulduğunuz bir hayat dilerim. Yeni yorumlarda görüşmek üzere.

ALINTILAR :

"Mutlu olmak hiç ilgimi çekmiyor. Aşk ve tutkuyla yaşamayı yeğlerim ki bu tehlikelidir çünkü karşımıza neler çıkacağını hiç bilemeyiz. "

Syf. 14

"İsyan etmekten vazgeçtiğimi ve hissizliğe doğru süratle yol aldığımı düşünmeye başlıyorum. Acaba kimse bunu fark etmiyor mu?"

Syf.32

"Dayanamıyorum artık. Hayatım aynı sahnenin sonsuza kadar tekrarlanıp durduğu bir filme benziyor."

Syf.56

"Belli bir yaştan sonra kendimizi güvende ve yaptıklarımızın doğruluğundan emin gösteren bir maske takıyoruz. Zamanla bu maske yüzümüze yapışıyor ve bir daha çıkmıyor."

Syf.57

"Beni anlayacağını umuyorum, bunun için dua edip duruyorum çünkü ben bile ne istediğimi tam olarak anlamıyorum. "

Syf.85

"Asıl önemli olan sonunda bir bitiş çizgisi bulunduğunu bilmek ve yolun yarısında pes etmemek."

Syf.90

"Korkuyor muyum acaba? Gri, mutsuz günlerin birbirini tekrar ettiği bir hayattan daha fena be olabilir ki? Mutlu olabilmek için gereken her şeye sahipken her şeyi -ruhumu dahi- kaybedeceğim ve dünyada bir başıma kalacağım korkusuna kapılmamdan daha fena ne olabilir? "

Syf.111

"Galiba zaman sadece daima hatırlamak istediğimiz iyi şeylerin ilacı."

Syf.139

"Sevmek köleliği özgürlüğe dönüştürmektir."

Syf.139

"Kendi arzuladığımız kişi değiliz. Toplumun talep ettiği kişiyiz. Anne babamızın istediği kişiyiz. Kimseyi hayal kırıklığına uğratmak istemeyiz, sevilmeye çok ihtiyacımız vardır. İşte bu yüzden en iyi yönlerimizi bastırırız. Rüyalarımızın ışığı olarak gördüğümüz şey yavaş yavaş kabuslarımızın canavarına dönüşür. Gerçekleştiremediğimiz şeyler, yaşamadığımız olasılıklardır bunlar."

Syf.146

"Yalnızlık bu; sevdiklerim yanımda olsa da yalnızım, bana değer verip mutlu olmamı isteyen insanlar belki de bana sırf aynı hissi -yalnızlığı- paylaştığımız için yardım etmeye çalışıyorlardır çünkü dayanışma dürtüsünün özüne, "ben tek başıma da olsam işe yarıyorum" mesajı, ateş ve demirle damgalanmıştır."

Syf.166

"Yapabilecekken yapmadıklarımı düşünmeye başlarsam bir kara deliğe kapılacağımdan korkuyorum..."

Syf.248

"Oysa zamanı durduramayız. Durdurmamalıyız da zaten. Bilgelik ve tecrübe insanı olduğundan farklı birine dönüştürmez. Zaman insanı olduğundan farklı birine dönüştürmez. İnsanı olduğundan farklı birine dönüştüren tek şey sevgidir."

Syf.266