Minimalizm : Önemli Şeylere Dair Belgesel | Yorum -gibi bir şeyler-

Merhabalar, uzun zamandır izlemek istediğim bir belgesel hakkındaki yazımla geldim. Biraz sohbet niteliğinde biraz da bilgi nitelikli bir yazı olacağını önden söyleyeyim. Buna göre devamını okumak size kalmış. :) 

Biraz daha derinlere inmeden bilmeyenler için ufak bir minimalizmden bahsetmek istiyorum. Nedir bu minimalizm?

Minimalizm, ilk olarak sanat akımı olarak ortaya çıkmış. İsminden de anlaşılacağı üzere minimuma indirgemek, bir şeyleri ihtiyaç dahiline indirmek olarak düşünebiliriz. 

Sürekli bir şeyleri tüketme halindeyiz. Mesela bir telefon aldık bir üst modeli çıkıyor onu da almak istiyoruz. Bunu neden yapıyoruz? sorusu sorulduğunda çoğu insan mutlu olmak istediğini söylüyor. Peki aldıktan sonra ne kadar mutluyuz? Çoğu kişi için bunlar sadece anlık mutluluklar, tabi bunlar beraberinde doyumsuzluğu da getiriyor. Bu belgesel de hayatımızda sadece gerekli gördüğümüz şeyleri bıraksak mutluluk seviyemizin ne durumda olacağına dair birkaç şey anlatılmış.

Günümüzde bizi mutlu eden şeyleri sayarken tereddüt eder olduk. Çünkü bizi o anlık mutlu eden şeyler bir müddet sonra önceki kadar zevk vermez oldu.  İşte bu noktada buna doyumsuzluk deniyor. Bir şeylerden mutlu olamıyoruz artık. Bunun bir başka nedeni de kendi hayatımızı başkalarının hayatıyla kıyaslamamız. Bu noktada belgeselde çok güzel bir kısım vardı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Bakıyoruz  birileri bir şeyler paylaşmış. Voaa! diyoruz ne kadar güzel bir hayatı var. Sadece gördüğümüz bir fotoğraf üzerinden bu kanıya varıyoruz. Bunlar genelde takip ettiğimiz ünlüler üzerinden güzel bir şekilde örneklendirilmişti belgeselde. Bu kişilerin aldıkları ürünler bizi mutlu edecek diye düşünerek onları alıyoruz bu noktada tüketime gidiyoruz. İşte tam  bahsettiğim noktada mutsuzluk başlıyormuş.

Daha fazla eşyaya sahip olmak bizi ne kadar mutlu edebilir? Düşünsenize evinizin her yanı eşya dolu ama baktığınızda ne için aldığınızı unutuyorsunuz. Ben böyle olmaması için genelde bir şeyler alırken kendime hep gerçekten bu şeye ihtiyacım var mı? sorusunu soruyorum. Gerçekten işe yarar bir soru.

Şimdi minimalizmden girdik doyumsuzluktan çıktık. Minimalizm işte bu hayatımızdaki gereksiz eşyalardan kurtulmamızı söylüyor bize. Daha sade bir yaşam tarzı benimsetiyor. 

Yani tamamen kendinizsiniz. Maddecilikten yoksun. Günümüzde ne yazık ki insanların davranışları da yapmacık olduğu için kendilerine katlanmak da zor bir hale geldi. Gerçekten iyi insanlar varsa hayatınızda şanslısınız demektir. Bu yüzden minimalizmi bence insan sadece eşyalar üzerinde değil de insanlar üzerinde de uygulamalı. Gördüğü her hayat tarzına da öyle ağzı açık bakmamalı. Bu noktada Jim Carrey'nin bir sözünü bırakayım :

Neyse bu konu hakkında bence epey bir karışık yorum yazdım. Biraz özüme dönüp goygoyumu yapayım :) Belgeseli izlemeden önce instagram hesabımda bir minimalizm denemelerine girişmiştim. Bakınız ; 

-bunu ne kadar devam ettiririm bilemiyorum- 

Sonra evde kitaplarımı sığdırmak için kitap rafımı düzenleyeyim gereksiz eşyalarımı atayım dedim. Benden ancak bu kadar minimalist olacak ki geçmişe dair anılarımı bulup sadece birkaç eşya atabildim :D Ama küçük alana bir sürü eşya sığdırma konusunda ne kadar iyi olduğumu fark ettim :D Artık yorumu toparlamam gerekirse belgeselin pek çok anlamda ilham vereceğini düşünüyorum. Sadece hayatımızdan bir şeyler eksiltmek anlamında değil mutluluğu ne anlamda gördüğümüzü sağlamak açısından. Tavsiyemdir bir bakın :) Son olarak şunu kulağımıza küpe edelim ve yeni yazılarda görüşelim. ^^